« α δ υ ν α μ ί ε ς » Όλο έπαιρνε φαντάρους, έτσι λέγαν στην αλάνα μια συνήθεια που μεθάει και την βέρα κωλοτσέπη σαν αρρώστια στο κορμί του κι ας παντρεύτηκε την 'Αννα όταν πάθος σιγοκαίει, γεύεται ό τι δεν του πρέπει αχ αχ Άννα, αχ αχ Άννα πέτυχες τον άντρα διάνα Έτσι λέγαν στην αλάνα και το ξέρανε κι οι πέτρες πως γουστάρει να τον έχουν τα φαντάρια στα κλεφτά κι ας παντρεύτηκε την 'Αννα, οι δικές του οι φαρέτρες θέλαν πάντα να γεμίζουν από χάδια μουλωχτά αχ αχ Άννα, αχ αχ Άννα κρύψου πίσω απ`την αφάνα Και το ξέρανε κι οι πέτρες, που τον ψάχναν στο σημάδι τυλιγμένο στο σκοτάδι, για να κρύψει την ντροπή οι δικές του οι φαρέτρες λερωμένες κάθε βράδυ άμμο, χώμα και ασβέστη, απ`τ`απέναντι γιαπί αχ αχ Άννα, αχ αχ Άννα πάει, στέρεψε η βάνα