Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

ε π ι λ ο γ ή ...


είκοσι χρόνια πιο μικρός
βάλε και κάτι ακόμα
είκοσι χρόνια σαν Θεός
αλλά πηλός και χώμα

είκοσι χρόνια φυλακή
κρύβε ψυχή στο δείλι
όταν καμπάνα αντηχεί
τρέμει η φωνή στα χείλη

απέτυχες στον στόχο σου
και το βουνό σ`αφήνει
παρθένα είναι η κορφή
και λάμπει από σαγήνη

εσύ την σάρκα διάλεξες
να κυβερνά τα λάθη
και το μυαλό το παίδεψες
να πάθει για να μάθει

είκοσι χρόνια πιο μικρός
και δεν υπάρχει γυρισμός
στην όποια επιλογή σου

είκοσι χρόνια μοναχός
καράβι ακυβέρνητο
στα πάθη, η ζωή σου ...

του Ασώτου ...


σπίτι εγώ ποτέ δεν θα`χω
μήτε στρώμα και κρεβάτι
δεν θα έχω ούτε σκύλο
να μου κάνει μαργιολιές
πολυτέλειες δεν θα`χω
να τους μπαίνω εις το μάτι
μοναχά ένα παγκάκι
και δυο γόπες από χτες

μα κι αυτό δεν μου ανήκει
μια και είν`της πολιτείας
και σαν μέλος της οφείλω
κάθε τι να σεβαστώ
πως το τίμημα που αρμόζει
είναι απόρροια αλητείας
και καλά θα κάνω φίλε
για να πάω να σκοτωθώ

το τι τρόπο να διαλέξω
πάλι πρόβλημα μεγάλο
να καρφώσω το βελόνι
πα στο μπράτσο παστρικά
μα κι αυτό αν αποτύχει
η ζωή μου θα τελειώνει
μέσα στην απελπισία
ίσως βασανιστικά !

άρα απόμεινε το δέντρο
να τα βλέπω από ψηλά
να κουνώ τα δυο μου χέρια
σαν πολιτικός με βούλα
και την γλώσσα μου να βγάζω
όταν κάποιος μου μιλά
μια κι απάντηση καμία
δεν θα παίρνει ούτε ζούλα

κι αν το θέαμα προσβάλλει
κανενός αισθητική
ας με συγχωρέσουν Θεέ μου
οι ευυπόληπτοι πολίτες
ένα δέντρο θ`αγκαλιάσει
την ταλαίπωρη ψυχή
και το "δεύτε τελευταίον"
θα το ψάλλουν οι σπουργίτες ...

με σεβασμό ...


γι αυτούς που ζουν στα ξένα
που βρέθηκαν εκεί
αν θες από τη μοίρα
ή από επιλογή
πάντα μια καλή κουβέντα
έχω να πω

γι αυτούς που`χουν χορτάσει
το ξένο το ψωμί
και έχουν ξεδιψάσει
σε μακρινή πηγή
πάντα ο λόγος μου καλός
θε να`ναι

γι αυτούς που την πατρίδα
τη νιώθουν ιερή
και έχουν μια ρυτίδα
βαθιά μέσ`την ψυχή
πάντα η σκέψη μου πετά
μα δε τους φτάνει

αυτούς που οικογένειες
στήσαν με ιδρώτα κι αίμα
και κάψαν τις ζωές τους
εκεί μακριά στα ξένα
πάντα θα ονοματίζω
στα ταπεινά τραγούδια μου

να`ναι γεροί, να`ναι καλά
κι ας μη γυρίσουν ..................

ψ ά χ ν ο ν τ α ς ...


ένας μάγκας ήλιος βγήκε
στο κατώφλι σου
και παλεύει για να πάρει
τα φιλιά σου
στη σκιά πως καμαρώνω εγώ
το μπόι σου
γιατί ντρέπομαι να δω
τα βήματα σου

και η κλειδαριά τρελής καρδιάς
κάνει παιχνίδι
μια κι έχει χάσει το κλειδί και τ`αντικλείδι

ένας αητός έχει κουρνιάσει
στη μασχάλη σου
κι αποζητά κι αυτός να κλέψει
τη θωριά σου
θα`θελα να`μουν αητός
στο παρακάλι σου
να`μουνα μία δρασκελιά
στη σιγουριά σου

και η κλειδαριά τρελής καρδιάς
ψάχνει παιχνίδι
μια κι είσαι συ και το κλειδί και τ`αντικλείδι

σαν άτια ...


φεύγουν τα ποιήματα
καλπάζουν σαν άτια
γράφουν πορείες
μπροστά στα μάτια μας
τα διαβάζουμε
τα προσπερνάμε
κι ύστερα
πεθαίνουν μόνα
στη λησμονιά ...

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2012

Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών ...


Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών
όλων των άλλων γυναικών
εκτός απ`την δικιά του
δε πα να είναι και γνωστών
φίλων τινων η συγγενών
μακάρι και η θειά του

προφίλ του σοβαροφανή
του άνδρα του επιφανή
σαν πάει στην εκκλησία
υφάκι ολίγον τι μπλαζέ
και την κυρά του αγκαζέ
μπροστά σ`αυτήν καμία

καυχιέται και η καψερή
δεν την αποκαλεί "μωρή"
κορώνα στο κεφάλι του!
κι απ`τις κορώνες του ολέ
φαντάζει σαν καμπριολέ
ξεφώνημα στο χάλι του

ανήρ εξέχων στο χωριό
η στην κωμόπολη θαρρώ
κινήσεις μετρημένες
και μια και πέρασαν τα χρό...
οι επιλογές είν`ακριβές
και ψαχτοδιαλεγμένες

μα σαν στριμώξει το μωρό
σε πανδοχείο πονηρό
κομπλάρει κι η αφάνα μου
ελλάς ελλήνων χριστιανών!
και στην καριόλα πρηνηδόν
πες, τι σου κάνω μάνα μου ;

την άλλη μέρα με παπ(ι)γιόν
επίτιμον και σοβαρόν
της κοινωνίας μέλος
μετάνοιες κάνει εις τον ναόν
ο Γιαραμπής να`χει γερόν
το τρίτο του το σκέλος ...

ε ξ ο μ ο λ ό γ η σ η ...


αν είμαι εγώ η Μαγδαληνή
εσύ είσαι ο Χριστός μου
αν είμαι εγώ ο Σατανάς
εσύ ο άγγελος μου

αν είμαι εγώ το μάγουλο
εσύ είσαι το χάδι
αν είμαι η περπατησιά
εσύ είσαι το σημάδι

αν είμαι εγώ η τσέπη σου
εσύ είσαι το κέρμα
αν είμαι η αλήθεια σου
εσύ είσαι το ψέμα

αν είμαι ο πλάνος όφις σου
εσύ είσαι το μήλο
αν είμαι εγώ το τζάκι σου
εσύ είσαι το ξύλο

αν είμαι το ρυάκι σου
εσύ είσαι το ποτάμι
αν είσαι εσύ η ζυγαριά
εγώ είμαι το δράμι

αν είμαι το σκοτάδι σου
εσύ είσαι το φως μου
αν είμαι το μεράκι σου
εσύ είσαι ο καημός μου

και όλα αυτά και όλα αυτά
κι όσα δεν έχω γράψει
εσύ είσαι ο ρόλος μου
κι εγώ είμαι η πράξη

εσύ είσαι το εικόνισμα
εγώ είμαι το καντήλι
τα δάκρυα μου είσαι εσύ
κι εγώ είμαι το μαντήλι

και σ`αγαπώ και σ`αγαπώ
μα δεν μπορώ να σ`έχω
λαχτάρα να σ`αναζητώ
κορμί να σε κατέχω ...