Κυριακή 22 Απριλίου 2012

τ α ξ ί δ ι α ...

πέλαγα δικά μου μακρινά
στο τζάμι, ζωγραφίζω ένα βαρκάκι
στου αχνού τη σιγουριά να κολυμπά
με δίχως άγκυρα, κουπιά και τιμονάκι

έτσι κάνω ταξίδια
μα μένω πάντα στα ίδια
δεν θέλω το παράθυρο ν`ανοίξω
έτσι ξεσπάω αλήθεια
αντέχω από συνήθεια
το μόνο που φοβάμαι μη σε πνίξω

πέλαγα δικά μου μακρινά
η βάρκα μου ασάλευτη να μένει
να θέλει να μπαρκάρει σ`άγνωστα νερά
μα σε υδρατμούς ο κάβος της να δένει

έτσι κάνω ταξίδια
και στέκομαι στα ίδια
το ξέρω το παράθυρο αν ανοίξω
η σκέψη θα ρεφάρει
η βάρκα θα μπατάρει
και σίγουρα καρδιά μου θα σε πνίξω