Τρίτη 16 Ιουλίου 2013

" Καλοκαιράκι "

" Καλοκαιράκι " δυο ποτηρακια τσιπουρο κι ενας μεζες μοιραστηκαν μεσα στο ιδιο πιατο δυο χερια σμιξανε μαζι και οι ματιες και τσουγκρισαν να βρουνε ασπρο πατο δυο βλεμματα ζεστα και δυο καρδιες καθίσανε στο ιδιο ταβερνακι χαμενες αραγε σε καποιες Κυριακες η μηπως στη φωνη του Τσαουσακη ; δυο ανασες παλεψαν να βρουν το νικητη σ`ενα κρεβατι που`ταν παντα νοικιαζομενο ενα απ`αυτα, που αν το καλοσκεφτεις περαστικος εισαι και παει για τον επομενο δύο ζωες τραβηξανε το δρομο τους αφου δε βρηκαν κατι για να τις ενωνει αγαπη ψευτρα, δανεικη, μπορει και καλπικη παλια κλωστη, που δε χωραει στο βελονι..

" έ μ α θ α "

" έ μ α θ α " έμαθα να συγχωρώ, μα έμαθα και να θυμάμαι περασμένα ναι, αλλά όχι ξεχασμένα και δεν έχει να κάνει με χαρακτήρα με νόμους της ζωής έχει να κάνει αυτός που σε πίκρανε με συμπεριφορές δεν θα διστάσει να το ξανακάνει γι αυτό που λες έμαθα να συγχωρώ, μα έμαθα και να θυμάμαι κι όμως, έρχονται κάποιες ώρες που νοιώθω τύψεις η εκδίκηση της συνείδησης θα φταίει λέω τώρα..

" σήματα καπνού "

" σήματα καπνού " θλιμμένες παρέες, νιφάδες χιονιού τραπέζια με αγόρια στο χάζι και δίπλα κοπέλες δοσμένες αλλού κοιτάζουνε ποιος τις κοιτάζει γλυκόπικρες πέφτουν εικόνες θαμπές τα μπαρ ξενυχτάν με μανία και συ δεν γνωρίζεις πως ήταν το χτες ούτ`έχεις γευτεί αγωνία μα πάντα τα άσματα στη διαπασών να κάτι που δεν έχει αλλάξει και ψάχνεις στο αθόρυβο των κινητών η νύχτα σου πως θα περάσει παγίδα και χάθηκες μέσ`τα στενά μιας νέας ζωής μονοπάτια της ύλης κι αν κέρδισες κάποια αγαθά δεν λεν να χορτάσουν τα μάτια θλιμμένες παρέες, νιφάδες χιονιού δε σμίγουν οι άνθρωποι φίλε με σήματα πάλι, σαν τότε, καπνού αν θες την αγάπη σου στείλε..

" π α ρ ά κ λ η σ η "

" π α ρ ά κ λ η σ η " σ`εσάς απευθύνομαι, που ψάχνετε ολημερίς μέσα σε "ό τι απέμεινε", φορώντας τα κοστούμια σας, ως είθισται σ`αυτούς που πάνε σε δεξίωση, χρωματίζοντας με αξιοπρέπεια, μια "αξιοπρέπεια" που πνέει τα λοίσθια σκοτώνοντας το θάνατο στη γέννηση του, πάντα με την ελπίδα να βρείτε κάτι να φάτε, ό τι απόμεινε από την χορτασιά ή τη συμπόνια των υπολοίπων.......... αν λοιπόν, μέσα στην προσπάθεια, βρείτε έστω και "ένα γέλιο", κρατείστε και σ`εμένα την μερίδα μου υπόσχομαι να το τιμήσω μια και γέλιο έχω χρόνια ν`αρτηθώ μια και γέλιο έχει χρόνια να μ`αγγίξει..........

" σαν μπιμπελό "

" σαν μπιμπελό " σώπασα δια παντός και μέσα στις γιορτές και μέσα στις ντροπές και μέσα στα τραγούδια απόθεσε με μπιμπελό στο λαβομάνο το παλιό -ίσως εκεί και να χωρώ- δίπλα σε κάρτες με ευχές και με λουλούδια σώπασα δια παντός σαν ουρανός που στέρεψε να βρέχει σαν αετός που πια φωλιά δεν έχει σαν τη σκιά που ψάχνει αφεντικό σαν κάποιον που του πήρανε όλο το μερτικό δεν έχει νόημα να μιλώ η να γυρνώ την πλάτη με σημαδεύεις στα τυφλά με έμαθες να μη γελώ και να ξοδεύω κουτουρού στο φαγητό τ`αλάτι.. σώπασα δια παντός και μέσα στις γιορτές και μέσα στις ντροπές και μέσα στα τραγούδια απόθεσε με μπιμπελό στο λαβομάνο το παλιό -ίσως εκεί και να χωρώ- δίπλα σε κάρτες με ευχές και με λουλούδια σώπασα δια παντός σαν ουρανός που στέρεψε να βρέχει σαν αετός που πια φωλιά δεν έχει σαν τη σκιά που ψάχνει αφεντικό σαν κάποιον που του πήρανε όλο το μερτικό δεν έχει νόημα να μιλώ η να γυρνώ την πλάτη με σημαδεύεις στα τυφλά με έμαθες να μη γελώ και να ξοδεύω κουτουρού στο φαγητό τ`αλάτι..

" βουβή κραυγή "

" βουβή κραυγή " ξεσπά η κραυγή με παντομίμα λες κι είναι πρίμα μπαλαρίνα ξεσπά η κραυγή και κυριεύει μ`άναρθρο λόγο, που θεριεύει πηδά η κραυγή από τα σπλάχνα και δεν ακούγεται ούτε άχνα μιλά για τ`άδικο, που λέμε ψέγει τον πόνο μας και κλαίμε ξεσπά η κραυγή και ξεσπαθώνει ποιο τίμημα άραγε πληρώνει ; από ψυχή που δεν αντέχει για ένα αύριο, που δεν έχει βουβή κραυγή σαν πεπρωμένο ίδια μ`αγρίμι λαβωμένο πονά, μα βγαίνει κι ας κομπιάζει δεν το αντέχει να λουφάζει κι εσύ τα βάζεις με τους νόμους παίζεις με κλέφτες κι αστυνόμους μάταια κραυγάζεις, είσαι αλήτης "κραυγόδικος" και τρωγλοδύτης

" πως , άλλωστε "

" πως , άλλωστε " πως να γράψω για έρωτα ; πάνε τόσα χρόνια άλλωστε λησμόνησα η αίσθηση με εγκατέλειψε από την όσφρηση αρχικά κι όλα τα σύμφωνα συνωμότησαν να μου χαλάσουν την ομορφιά εκεί που οι λέξεις κάνανε την δική τους ανταρσία ύστερα έχασα την όραση και η ακοή που απόμεινε δε με λυπάται όλο τραυλούς ψιθύρους μου φέρνει δώρο πως να γράψω για έρωτα ; για μάτια που δεν γνώρισα για χείλια που δεν γεύτηκα για οργασμούς μοναχικούς και κούφιους επιλογές στο λάθος πάντα να στοχεύουν εκφάνσεις με φωνήεντα που πνίγηκαν στο στόμα..

" Θ ύ μ η σ ε ς "

" Θ ύ μ η σ ε ς " κλειστό παράθυρο σύριζα στο σοκάκι μπροστά του κάγκελα και σφαλιχτό παντζούρι εκεί ερωτεύτηκε ο Θεός μια βουκαμβίλια και τους την ρίζωσε για να τους φέρει γούρι φούξια τα άνθη της γλυκά να σου γελάνε και συ να χάνεσαι σε τούρκικους μανέδες νοικοκυράδες τα κεντίδια τους κρατάνε κι όλο μπερδεύουν στα καρέ τους μουλινέδες "φεύγα από δω μη σου λιανίσω τα παΐδια" κρυφογελά και απειλεί τάχα το γιο της μα καμαρώνει που`ναι αντράκι με αρχίδια και συμμαζεύει τον φευγάτο το θυμό της μια γειτονιά, μια Παναγιά και μία μάνα ένα παντζούρι σφαλιχτό, μια βουκαμβίλια ήρθες κι εσύ μέσ`του μυαλού μου την αλάνα να μου θυμίσεις τι κοστίζουν δυο σκαμπίλια δεν θυσιάζομαι λοιπόν σε αναμνήσεις ούτε σε άφιλτρα Κιρέτσιλερ που λες μπήκες στο νου σιγά σιγά να με μεθύσεις κι αφού με φτιάξεις, να μου πεις μετά, μη κλαις..

" Β α λ ς " (ο χορός των ψυχών)

" Β α λ ς " (ο χορός των ψυχών) http://www.youtube.com/watch?v=_CTYymbbEL4 όταν μένει το σπίτι ορφανό στο σκοτάδι όταν είναι που λέμε η εβδομάς των ψυχών χαλαρώνουν τα πάντα σαν ουράνιο σημάδι και αρχίζει με τέμπο ο χορός των νεκρών και το βαλς της βραδιάς το ανοίγει ο πατέρας με του Στράους μελωδία και στροβίλισμα αργό σα να θέλει να κλέψει την καρδιά της μητέρας και μετά το γυρίζει σε ταγκό φλογερό πόσο θα`θελα αλήθεια να τους βλέπω για πάντα να χορεύουν σμιχτά αγκαλιά στο σαλόνι και να σπάει τη μύτη μια θεσπέσια λεβάντα που την ξόδευα όλη για να μη νιώθω μόνη ο χορός των ψυχών και εσύ πιο κοντά του το γλυκό κουταλιού κι ο μπαρόκ καναπές ήρθες κι έφυγες πάλι περιστέρα δικιά του σ`αγαπώ στα όνειρα μου σε ζητώ στις σκιές..

" π ο ρ τ ρ έ τ ο "

" π ο ρ τ ρ έ τ ο " βοηθησε με να φτιαξω την εικονα σου χανομαι μεσα στου μυαλου μου τις πλεκτανες ενα προφιλ αοριστο και μπερδεμενο μια ομιχλη γυρω σου, ενα μυστηριο καμια ταυτοτητα, μονο ενα ονομα στην τυχη, ενα ονομα καθε βραδυ ντυνομαι τη ντροπη μου και μπαινω οπου με βγαλει ο δρομος ψαχνω να σε βρω, εις ματην αλλοι δρομοι, αλλες συχνοτητες η ιδια πολη, μας εχασε, μας ξεχασε μα εγω ακομα επιμενω και θα σε βρω, υποσχεση..

" α ν α τ ρ ο π ή "

" α ν α τ ρ ο π ή " ο ενας τα ενιψε, ο αλλος τα ετριψε και οι ρυτιδες , οι συσπασεις εις τις φατσες γινανε ενα , μασκες , γκριματσες και το παλευουνε να ξεδιαλυνουν την αληθεια απο το ψεμα κι εκει μακρια πυροτεχνηματα , οι ιαχές , τα ζήτω τι να ζητώ η κουρελιαρα αραγε ; μου ξεφτιλισαν την τιμη και τωρα δες , τυμβωρυχούν τωρα που εγω κι εσενανε πλεον σε απορριπτω αχ , ενα χαμογελο , χρυσοσκονης πασπαλισμα και πισω , στις φτωχες τις λαικες , κροταλισμα ποσο θα παει φετος ενα μαρουλάκι ; που εσυ δε θα μπορεις για να το φας γιατι`σαι γέρος , χωρις δοντια , για γιουχαισμα

" μια Ζαριά "

" μια Ζαριά " ανοιξα ολο το πακετο σημερα κι εστρωσα κατω τα τσιγαρα παρεα με τις σκεψεις θελησα τοσο να σου πω τι αισθανομουνα για αλλη μια φορα , μια τελευταια μα εσυ πολεμησες παλι να με μπερδεψεις βουτηξα ενα τσιγαρο και το αναψα και τον καπνο τον φυξηξα στο προσωπο σου προκλητικα , σαν πορνη στον πελατη της κι υστερα ρουφηξα με παθος το εγώ σου ακουσα λογια ιπποτικα -στιχακια αδεσποτα- απο τα χειλη σου πρωτη φορα για μενα και περα απο εγωισμους , παραδοχη οτι σε αγγιξε ο ερωτας μα στο παιχνιδι , κούφια η ζαριά και με τα κοκαλα καλα λιμαρισμενα..

" α β ε β α ι ό τ η τ α "

" α β ε β α ι ό τ η τ α " γυρεψα σ`αλλους τοπους να`βρω τις χαρές μου αλλιώτικα παιδια που μπογιαντιζουνε συνθηματα της κοινωνιας νιοφερτα ειναι θυματα κι εγω κλεισμενη μεσ`τις ενοχες μου παιδεψα το μυαλο μου να`βρει λυση στο αδιεξοδο κι αλλαξα τη ζωη μου, μ`ενα εξοδο σκληρο παζαρεμα το φως για το σκοταδι κι εκει, σε εχασα ενα βραδυ φανηκε η μερα η ξανθη, αδιαφορο καθε κατεστημένο εχω για φρουριο το εγω μου και προσμενω μιας παπαρουνας ανοιξη να`ρθει ξανα και ενα χαδι, απο καιρο εξοστρακισμενο..

" τ ά ν γ κ ο "

" τ ά ν γ κ ο " ελα κοντα μου και θα σε μαθω να χορευεις το τανγκο μου στητη η πλατη , ψηλα οι ωμοι κρατα τη μεση μου σφιχτα μπες στο ρυθμο μου αφου το εχεις , σ`εχω διαβασει μεσα στα ματια , σε μιας αλλης τη σελιδα ελα και σφιξε με , ισιο το σωμα μπλεξου στο βημα μου ειναι του νου σου η παγιδα παρε μελανι , εισαι ενα αλανι αλλα χορευεις θεικα στο`πε καμιά άλλη ; κατσε και γραψε , ελα και ψαξε και θα με βρεις μεσ`τη φιγουρα της στιγμης η στου μυαλου τη ζαλη..

" η ψυχή μου "

" η ψυχή μου " η παιδική μου η ψυχή έμεινε έξαφνα γυμνή μια και μου έλεγε πως πάντα την βαραίνανε άχρηστα ρούχα να φορά και να το παίζει και κυρά χώρια πως φάνταζε σπουδαία και την προσέχανε είπε λοιπόν ν`αποδυθεί ό τι την έκανε πολύ να υποφέρει πέταξε ρούχα κι αγκαλιές στου κάτω κόσμου τις ψυχές και πήρε απόφαση να φύγει σ`άλλο αστέρι είναι που πια δεν το μπορεί, να εκτεθεί, να εκποιηθεί στο παζαράκι των εμπόρων που πωλούνται συνειδήσεις γιατί έχει μπέσα κι αντοχή, η παιδική μου η ψυχή που δεν κατάφερες εσύ να εκτιμήσεις..

" μου λες για μια φιλία "

" μου λες για μια φιλία " είχα καιρό ν`ακούσω φυσαρμόνικα είχα σχεδόν λησμονήσει τον ήχο τον γλυκό ώσπου ήρθες εσύ και μου την θύμισες κάτω από το μπαλκόνι μου ακριβώς από κάτω.. και νοστάλγησα την φιλία μας το τσούγκρισμα των ποτηριών τι τρέλες τις αθώες, τα μύρια όσα πόσο άλλαξαν όλα δεν μπορώ πια ν`ανεχτώ ούτε τον εαυτό μου κι εσένα.. εσένα δε σε λησμόνησα ποτέ παίζαμε τότε, μ`ένα "όταν" ένα λυπημένο όταν, που χανόταν μέσα στα βλέμματα της προσμονής.. ..έλα όμως που μια φυσαρμόνικα ήρθε να σε φέρει πίσω.. να μου ζητήσει να κάνω σπονδή γιατί δεν έπαψα ποτέ ν`αποζητώ ό τι χαλάσαμε οι δυο μας ένα βράδυ..

" σ' εσένα μιλώ "

" σ' εσένα μιλώ " σ`εσένα μιλώ.. λένε πως η στέρηση μεγαλώνει τον πόθο μπορεί να`ναι κι έτσι ο δικός σου πόθος όμως είναι ανεξέλεγκτος και προς όλες τις κατευθύνσεις απλώνεται με ταχύτητα φωτός βεντουζάρει σαν χταπόδι και το κακό είναι πως νομίζεις ότι ζεις τον έρωτα ! όχι προς Θεού.. ο έρωτας είναι άλλη υπόθεση, θέλει ψυχή όχι μόνο κορμί, κυρίως όχι κορμί μόνο ψυχή θέλει ο έρωτας, να πιει, να ξεδιψάσει να φουντώσει, να φτάσει ψηλά στα ουράνια να φχαριστήσει τον Θεό που τον αξίωσε αυτό του το ταξίδι..

" χωρίς εσένα "

" χωρίς εσένα " καρφίτσωσα μια Παναγιά στο πέτο στερνό μου διαβατήριο στον παράδεισο μα ένοιωσα βαθιά πως είναι άνισο να ταξιδέψω εκεί, χωρίς να σ`έχω ασήμωσα στη βάρκα και τον Χάροντα να κάνει το ταξίδι ονείρου βόλτα και μέσα μου ψιθύριζα μια νότα που`βγαινε απ`της ψυχής τα άδυτα άγγιξα ένα αγιόκλημα στην πόρτα έτσι όπως θα χάιδευα κι εσένα του είπα λόγια αγάπης λατρεμένα ίδια που σου`λεγα στα χάδια μας τα πρώτα μα πίστεψε με, όλα είναι γραμμένα στον άλλο κόσμο πάμε μοναχοί μας μετρά κι εκεί ακόμα η αντοχή μας κι εγώ με Παναγιά, χωρίς εσένα..

" Λ υ π ά μ α ι "

" Λ υ π ά μ α ι " λυπάμαι που σε γνώρισα, λυπάμαι κι αν χειραψία δώσαμε, παίρνω το χέρι πίσω και το φιλί το σταυρωτό, θε να το εκποιήσω σ`ένα παζάρι αξιών κι όμως φοβάμαι όλα τα παίρνω τελικά, σιωπηλά και μυστικά μη πάρεις είδηση, δε θέλω να ενοχλήσω παίρνω τις όμορφες στιγμές, ας μη ξεπέρασα ποτέ και κάτι γράμματα πριν τα ταχυδρομήσω λυπάμαι που σε γνώρισα, λυπάμαι τα χείλη που σε φίλησαν θέλω να τα σκουπίσω κι εκείνο το χαμόγελο να τ`ακριβοπουλήσω σε λοταρία φανταστική, αλλά φοβάμαι φοβάμαι μη σε ξαναδώ, στο σινεμά ή στο μετρό κι όταν το χέρι σου μου δώσεις πάλι πίσω θα το αρπάξω σαν παιδί και θα το σφίξω ίσως μπορέσω μια στιγμή να γιατρευτώ..

" φιλότιμο μου "

" φιλότιμο μου " φιλότιμο μου ταπεινό, σήμερα σε ποδοπατώ σήμερα που αφήσανε λεύτερα τα θηρία εγώ την πλάτη σου γυρνώ, το όραμα μου το πετώ και σκύβω το κεφάλι μου μπροστά στην ιστορία κακιά μου μάγισσα, κακιά, δε ντράπηκες την εργατιά αυτούς που καταδίκασες σ`αιώνια ανεργία ; θα κλαίνε πάλι στη στεριά, οι τσιμινιέρες, τα γιαπιά θα κλαίνε και στα πέλαγα τα ορφανά τα πλοία εκεί θα θάψω, στο γιαλό, ένα φιλότιμο νεκρό που ήρθε και το ρήμαξε του εγωισμού το κύμα η αχαριστία, η κλεψιά, η ανοχή και η ψευτιά μια κι από πάντα έψαχναν, εξιλαστήριο θύμα..

" κ α λ ο κ α ι ρ ι ν ό "

" κ α λ ο κ α ι ρ ι ν ό " του πήρε το κεφάλι απαλά στα χέρια και το έβαλε ανάμεσα στα σκέλια της μετά γύμνωσε το δεξί στήθος και πέρασε απαλά την θηλή στο στόμα του αυτός, με κλειστά μάτια, άρχιζε να βυζαίνει με τρόπο στην αρχή, βίαια πιο μετά την πονούσε, αλλά επέμενε να μένει μέσα του και ν`απολαμβάνει τον πόνο των δοντιών του καλοκαίρι, ζέστη αρκετή, ορμές ελάφια ανάσανε βαριά και κόμποι ιδρώτα έπεφταν πάνω του ένα μέτωπο είχε να κουμαντάρει κι αυτό σκυμμένο στην προσπάθεια του θηλασμού ξαφνικά σήκωσε το στέρνο και ξεφεύγοντας από το στραγγάλισμα της ρώγας πήδηξε όρθια και άρχισε να πετά ό τι φορούσε εκείνος, πάντα με κλειστά μάτια, έμενε ακίνητος να την χαζεύει, όπως ένας τυφλός το άλλο του μισό ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε, πως την βλέπει ! άρχισε να λικνίζεται γύρο του, παθιάρικα να χορεύει στις μύτες, για να μη τον ξυπνήσει να στάζει στυμμένο πόθο στο κορμί του και να θέλει πράγματα ανομολόγητα καμιά ανταπόκριση, αυτή και η ζέστη αυτή και το πάθος αυτή και η "μοναχική" της παρουσία έτρεξε στο μπάνιο άνοιξε τέρμα το ζεστό νερό είπε να καεί και να κάψει τον πόθο της κι όπως μούγκρισε λυσσασμένα η βρύση τσάκισε τα δικά της μουγκρητά με απίστευτη λαγνεία, στην υγειά του..