" α β ε β α ι ό τ η τ α "

" α β ε β α ι ό τ η τ α " γυρεψα σ`αλλους τοπους να`βρω τις χαρές μου αλλιώτικα παιδια που μπογιαντιζουνε συνθηματα της κοινωνιας νιοφερτα ειναι θυματα κι εγω κλεισμενη μεσ`τις ενοχες μου παιδεψα το μυαλο μου να`βρει λυση στο αδιεξοδο κι αλλαξα τη ζωη μου, μ`ενα εξοδο σκληρο παζαρεμα το φως για το σκοταδι κι εκει, σε εχασα ενα βραδυ φανηκε η μερα η ξανθη, αδιαφορο καθε κατεστημένο εχω για φρουριο το εγω μου και προσμενω μιας παπαρουνας ανοιξη να`ρθει ξανα και ενα χαδι, απο καιρο εξοστρακισμενο..