Τρίτη 12 Μαΐου 2020

Χ τ ε ς

" Χ τ ε ς " Χτες αποφάσισαν να την αγαπήσουν όχι γιατί καταλάβαιναν όσα έγραφε αλλά γιατί είχε γίνει ήδη γνωστή Και ο μέσος άνθρωπος αυτό έχει μάθει να αντλεί σπουδαιότητα από κάτι που ανάθεμα αν ο ίδιος κατανοεί Χτες την αγάπησαν ξαφνικά όχι για όσα τους έδινε απλόχερα αλλά για την "επιδερμική" της λάμψη σαν αντικείμενο αγοραίου έρωτα μέχρι να ξεχαστεί..

Κυριακή 11 Αυγούστου 2019

« α δ υ ν α μ ί ε ς » Όλο έπαιρνε φαντάρους, έτσι λέγαν στην αλάνα μια συνήθεια που μεθάει και την βέρα κωλοτσέπη σαν αρρώστια στο κορμί του κι ας παντρεύτηκε την 'Αννα όταν πάθος σιγοκαίει, γεύεται ό τι δεν του πρέπει αχ αχ Άννα, αχ αχ Άννα πέτυχες τον άντρα διάνα Έτσι λέγαν στην αλάνα και το ξέρανε κι οι πέτρες πως γουστάρει να τον έχουν τα φαντάρια στα κλεφτά κι ας παντρεύτηκε την 'Αννα, οι δικές του οι φαρέτρες θέλαν πάντα να γεμίζουν από χάδια μουλωχτά αχ αχ Άννα, αχ αχ Άννα κρύψου πίσω απ`την αφάνα Και το ξέρανε κι οι πέτρες, που τον ψάχναν στο σημάδι τυλιγμένο στο σκοτάδι, για να κρύψει την ντροπή οι δικές του οι φαρέτρες λερωμένες κάθε βράδυ άμμο, χώμα και ασβέστη, απ`τ`απέναντι γιαπί αχ αχ Άννα, αχ αχ Άννα πάει, στέρεψε η βάνα
" Θέλω να σ`αλησμονήσω " Τον ήθελε πάρα πολύ και απ`ότι κατάλαβε κι αυτός το ίδιο Ο ανασταλτικός παράγων ήταν πως ανήκαν στον ίδιο κύκλο Μικρή η πόλη, επαρχιακή και τα μυαλά ακόμα κολλημένα Αυτό και μόνο ήταν αρκετό, για ν`αναστείλει τις "υπερβολές" Οι άνθρωποι, σε κάποιες ηλικίες δεν αλλάζουν εύκολα Έτσι κι αυτή, έκανε ένα βήμα μπρος και πέντε πίσω Πως θα τον χειριζόταν ;; Κι αν άνοιγε το στόμα του αφηγούμενος σκηνές από τις ιδιαίτερες στιγμές τους ;; Αν το ένα, αν το άλλο, πήρε την σκέψη της από πάνω του και σιγά σιγά επέστρεψε στην ενδιαφέρουσα ανία της μοναξιάς.. "Θα τον λησμονούσε" Αυτός την κυνήγησε κανά μήνα περίπου, μετά έκοψε μαχαίρι "Δεν υπήρχε νόημα", όπως εκμυστηρεύθηκε σε κοινή τους φίλη..
" ακόνι απ`το μπαλκόνι " Εσύ, παλιοκαιρίσιο μυαλό, που σέρνεις απ`το χέρι αυτό τ`αγόρι, το παιδί σου και του μιλάς ακατάπαυστα, ακατάληπτα, δεν το βλέπεις ;; Ανήμπορο να σε αντιμετωπίσει, "από καταβολής γέννας", κουρνιάζει πλάι σου φοβισμένο και ζητά προστασία, άλλοτε δε, σε κοιτά σιωπηλό, σα να ρωτά, "τι δεν έκανα πάλι σωστά, πατέρα" ;; Πάει πια, είναι αργά για εσένα να διορθώσεις το κακό.. Ο ευνουχισμός οποιασδήποτε μορφής, δεν διορθώνεται, π ο τ έ .-
" Ο Ά ρ η ς " Ο Άρης ήταν "πειρατής", μαύρος σαν το κατράμι ολημερίς να κυβερνά θαλάσσια παιχνίδια βαριόταν κάποτε, θαρρείς, πως είχε αποκάμει να κάνει σ`όλη την ζωή, τα ίδια και τα ίδια Ο Άρης φιγουράριζε στο τέλος της ημέρας με σένια την εμφάνιση και όλα του στην τρίχα δίπλα του, πάντα μια ξανθιά, από το βόρειο σέλας κι όποιος τον κόντραρε, ταχιά του έκοβε τον βήχα Ο Άρης κάθε έντεκα του Αύγουστου του μήνα γιόρταζε τα γενέθλια, με φίλους της "στιγμής" καθότι στο επάγγελμα που έκανε ήταν φίνα, όλα, μα οι φιλίες του, δεν ήταν της "ψυχής" Έτσι, κανείς δεν ζήτησε τον πειρατή τον Άρη ένα πρωί που μόνος του τα`βαλε με τον Χάρο μπαμπέσικα κι απρόοπτα διάλεξε να τον πάρει σαν τσάκισε το πλοίο του, σ`έναν σβησμένο φάρο Τον Άρη, τον εντύσανε στο φέρετρο γαμπρό να δείτε πως καμάρωνε, κορόιδευε τους πάντες του βγήκε τόσο έξαφνα, που λες, το "τυχερό" που γλύτωσε τα έξοδα, στέφανα και λεζάντες..
" προς αποδέκτες " Ίσως έχουμε ζήσει πέραν του κανονικού και τώρα, που κι εσείς μεγαλώσατε, έχουμε γίνει φορτικοί, όλο ελαττώματα.. Έχετε δίκιο, ο χρόνος κάνει τις φούρλες του και το "εκεί που είσαι ήμουνα", σύντομα δίνει την θέση του στο "εδώ που είμαι θα`ρθεις", μάταια.. Αρκετά εκθέσαμε την ζωή μας, την κουράσαμε και πια δεν μας ακούει.. Μεγαλώσατε κι εσείς, δεν μας αντέχετε, όλα σας φταίνε.. Έχετε τα δικά σας προβλήματα, τις δικές σας έννοιες και σκοτούρες, που να χωρέσουν και οι δικές μας μέσα, αδύνατον.. Κάποτε, σας πηγαίναμε στο Λούνα παρκ και σας ζαλίζαμε στην "Μπαλαρίνα", τώρα σας ζαλίζουμε με διάφορες "παραξενιές" και έχετε δίκιο.. Ίσως να μη το καταλαβαίνουμε, μάλλον δεν το καταλαβαίνουμε, μα συμβαίνει.. Κάποτε, θα πάρετε την δική μας θέση και θα ζαλίζετε το δικό σας παιδί, που κι αυτό θα διαμαρτύρεται μάταια.. Όχι, μη φιλοδοξείτε πως θα γίνετε καλύτεροι, ο χρόνος μπερδεύεται, αμβλύνεται ή οξύνεται, ανάλογα και καταλήγει στο "μια από τα ίδια".. Άτιμο πράμα ο χρόνος, φέρνει ό τι μπορείς να φανταστείς, που και ο ίδιος δε θα μπορούσε να φανταστεί, αν ήταν προσωπικότητα.. Κι όταν ο γονιός νιώσει πως εκπλήρωσε τον προορισμό του, όταν νιώσει πως είναι βάρος, θέλει να φύγει, οπουδήποτε, μόνο να φύγει..
" Τραγούδι του θέρους " Τραγούδα τζίτζικα μου να χαρείς ακούραστος ρεμπέτης επί γης εσύ ξέρεις να ζεις το καλοκαίρι να πίνεις νέκταρ, να γλεντάς τους φίλους όλους να κερνάς κι ας φέρει ο χειμώνας, ό τι φέρει Τραγούδα τζίτζικα μου τα παλιά και σκέπασε όλα τ`άλλα τα πουλιά αμέριμνα στου κόσμου το νυχτέρι διάταξε τραγούδια να σου πουν να λένε μέχρι να ξημερωθούν κι απάνω να χαζογελά, τ`αστέρι Τραγούδα τζίτζικα μου ως το πρωί την θέλεις και σε θέλει η ζωή πες κάτι για του έρωτα τα μέρη εκεί όπου το πάθος δεν περνά εκεί όπου κανένας δεν γερνά και έχει όλο το χρόνο, καλοκαίρι..