" ακόνι απ`το μπαλκόνι " Εσύ, παλιοκαιρίσιο μυαλό, που σέρνεις απ`το χέρι αυτό τ`αγόρι, το παιδί σου και του μιλάς ακατάπαυστα, ακατάληπτα, δεν το βλέπεις ;; Ανήμπορο να σε αντιμετωπίσει, "από καταβολής γέννας", κουρνιάζει πλάι σου φοβισμένο και ζητά προστασία, άλλοτε δε, σε κοιτά σιωπηλό, σα να ρωτά, "τι δεν έκανα πάλι σωστά, πατέρα" ;; Πάει πια, είναι αργά για εσένα να διορθώσεις το κακό.. Ο ευνουχισμός οποιασδήποτε μορφής, δεν διορθώνεται, π ο τ έ .-