" Ο Ά ρ η ς " Ο Άρης ήταν "πειρατής", μαύρος σαν το κατράμι ολημερίς να κυβερνά θαλάσσια παιχνίδια βαριόταν κάποτε, θαρρείς, πως είχε αποκάμει να κάνει σ`όλη την ζωή, τα ίδια και τα ίδια Ο Άρης φιγουράριζε στο τέλος της ημέρας με σένια την εμφάνιση και όλα του στην τρίχα δίπλα του, πάντα μια ξανθιά, από το βόρειο σέλας κι όποιος τον κόντραρε, ταχιά του έκοβε τον βήχα Ο Άρης κάθε έντεκα του Αύγουστου του μήνα γιόρταζε τα γενέθλια, με φίλους της "στιγμής" καθότι στο επάγγελμα που έκανε ήταν φίνα, όλα, μα οι φιλίες του, δεν ήταν της "ψυχής" Έτσι, κανείς δεν ζήτησε τον πειρατή τον Άρη ένα πρωί που μόνος του τα`βαλε με τον Χάρο μπαμπέσικα κι απρόοπτα διάλεξε να τον πάρει σαν τσάκισε το πλοίο του, σ`έναν σβησμένο φάρο Τον Άρη, τον εντύσανε στο φέρετρο γαμπρό να δείτε πως καμάρωνε, κορόιδευε τους πάντες του βγήκε τόσο έξαφνα, που λες, το "τυχερό" που γλύτωσε τα έξοδα, στέφανα και λεζάντες..